Recensie
BOEKRECENSIE: Ik ga kut
2011-02-28 12:56:12 Redactie Schrijverspunt
Nooit eerder heb ik een boek gelezen dat geschreven is op de wijze zoals Lev Bont dit met “Ik Ga Kut” heeft gedaan. Het boekje is geschreven vanuit een bepaalde dichtvorm - die wellicht een naam heeft die ik schuldig moet blijven - en heeft een inhoud die voor veel mensen zeer aangrijpend kan zijn. Het boek heeft een klein pagina-aantal, waardoor je tekstueel gezien snel door het boekje heen bent, maar de boodschap die in de regels verborgen ligt, kan en zal nog dagen blijven hangen. De hoofdpersoon vertelt over het gevecht met zichzelf en zijn drugs en hoe hij hierin een weg probeert te vinden, zonder dat hij daadwerkelijke steun ontvangt. Hij verhaalt over hoe hij zijn moeder probeert te helpen en daarmee zichzelf, totdat ook deze vastigheid met haar overlijden wegvalt. Ondanks de aparte manier van schrijven legt de auteur zijn gevoel volledig bloot en weet hiermee de lezer goed te raken. Veel lezers zullen moeite hebben met de methode van schrijven, maar persoonlijk denk ik dat voor veel mensen het gevecht met zichzelf en bepaalde omstandigheden herkenbaar zal zijn. Al met al een moeilijk, aangrijpend en, zoals de cover al vermeldt, “droef verhaal”.
© Mark Pereboom-Vermeer / Schrijverspunt
BOEKRECENSIE: Ik ga kut
Gerard Pedroli
Lev jongen,
Heb gisteravond je verhaal
Ik ga KUT
-een droef verhaal-schrijf je zelf
Een paar keer gelezen
En je ontroerde me
Gedichten
Of stukkies
Of hoe je ze ook wilt noemen
Lees ik snel
Geconcentreerd maar snel
Dat lukt me niet zo vaak
Ik moet me overgeven
Mee laten slepen
Woorden
Associaties
Ik moet je manier van praten verstaan
Niet voortdurend stilstaan bij een woord
Een letter
Een zin
Een komma
Dat leidt af
Alles achter elkaar
Ik wil de boodschap begrijpen
Ik wil de toon horen
Ik wil de kleuren zien
Ik wil de stank ruiken
En je ontroerde me
Ik kan je haast zien fietsen
Langs de randweg, ijsbaan, cios,
Het tunneltje door
Van Haarlem naar Bloemendaal
Rechtsaf
Twee vijvers
-waar ik vroeger ging schaatsenaan
de overkant het Mendel
stukje verderop
t honkbalstadion
terug naar huis
lijkt het wel
-land van je jeugdonwennig
als een veulen op trillende poten
afgekickt
slap
wankel evenwicht
en niet ver daar vandaan
misschien nog wel je ouderlijk huis
maar geen vader
en geen moeder meer
geen zusters
want die wil je niet meer
geen hond meer
behalve Mormel misschien
of hoeheetieookalweer
Ja,
Was de moeite waard
Je te lezen
Zeer !
Wij vinden junks reuze interessant
Als ze goed kunnen schrijven of
Als je om ze kan lachen
Of
Als ze een lekker potje muziek maken
Of als ze
Nog jong zijn
En er rockenroll uitzien
Of
Er met hun broodmagere lijf
In dat strakke leer
En op die hoge hakken
In staat zijn
Je bloedgeil te maken
Wij vinden junks
Om van te walgen
Als ze in hun broek
Schijten
Over je heen kotsen
Niet meer uit hun woorden komen
Hun tanden uit hun bek vallen
Geen geld meer hebben
Of met een papegaai
Op hun schouder
Die in hun nek poept
Op de buis verschijnen
Brood is een mooi voorbeeld
Troeteljunk
Van de ganse natie
Tot ie echt ziek werd
En niet meer kon
En van hoog naar laag sprong
Van troetel junk tot bejaarde loser
Jammer eigenlijk
Dat er geen film is gemaakt
Van die glorieuze val
Vlees en botten
Op
Beton
Zoom in meneer de cameraman
Laat alles zien
Laat zien
Hoe de droom uiteen is gespat
Zend het uit
Tijdens het kinderuur
Speel het af
Op alle netten
Zodat niemand kan wegzappen
Hier ligt een junk
Die de dood te vlug af is geweest
(maar wij, de kijkers,
zitten met de gebakken peren)
Jouw verhaal gaat over
Moederliefde en
Junkieverdriet
Het blauwbekken en trillen
van afkicken
en de dodelijke saaiheid
van een leven zonder
dope en drank
Die moederliefde
Daar lezen we graag over
Krijgen we nooit genoeg van
Moederhaat trouwens ook niet
(vooral voor vrouwen!)
In de eerste regels
Van je droef verhaal
Gaat je moeder dood
Mamma O mamma mia!
Maar in de
28 regels
die daarop volgen
heb je het over een wijf
dat alleen goed is
om te neuken
en zelfs
dat lukt nauwelijks
piemeltje kan er slechts moeizaam
de houten kut
ingefrommeld worden
na gebruik van
alles wat voorhanden is
daar kunnen de meesten van ons
niet goed tegen
men wendt zich af
vol walging
wil eigenlijk niet verder lezen
de teerling is geworpen
het oordeel is geveld
Ik heb, vermoed ik
Ook in eerste instantie gedacht
Woo,
Heb ik hier zin in?
Wat een treurnis
Rot op.
Als je jezelf
Kapot zit te zuipen, blowen, snuiven…
Ga dan niet bij mij zitten uitjanken.
Ik wil dat helemaal niet zien, joh
En als je clean bent
Wil ik graag weer je glimlach herkennen
En de helderheid van je blauwe ogen
En je hagelwitte gebit
Hoera, Lev leeft weer!
Maar inmiddels heb ik je boekje
Een keer of tien gelezen
en ik bewonder de verbeelding
van je grote liefde voor je moeder
en de strijd tegen de draken
de spinnewebben in je hoofd
je voorhoofd bloedend tegen de muur
en vooral
die ontroerinkjes
dat ik je bijna kan zien
zitten in je ellende
op de rand van de wereld
Het lijkt wel een wonder
Dat je nog leeft
Dat je vrouw en zoon
Nog bij je zijn
Zal toch ook niet voor niets
Geweest zijn…
En
Moet je horen Lev,
Er zitten
Heel veel
Geweldige stukken in
-ontroerend rake beelden-
Mensen moeten het in een kadans lezen
Zoals ik de beatpoets vroeger las
Of zoals Johnny the Selfkicker ooit voordroeg
Allen Ginsberg, Gregory Corso
Of proza van Kerouac
Vooral The Subterranians
Nou ja,
Dat vind ik ervan
Ik zwaai je lof toe
En love natuurlijk.
Take care/beware,
gerard